Piraci Morza Czaszek

Świat

Na środku wyspy znajdował sie wygasły wulkan, górujacy nad cała okolicą. Był dobrze widoczny z całego obszaru wyspy. U jedgo podnóża znadowało sie jedno z większych wejść do sieci jaskińciągnacych się pod całą wyspą.
Górę otaczały lasy i rozległe obszary trawiaste. Ziemia była tu bardzo żyzna, i świetnie nadawała się pod uprawy.

Uthar

Nutrin szukając samotnosci wspiał sie na sam szczyt wylkanu i usiadł opuszczajac nogi do krateru. Coż miał nadzieje, że nikt tu mu nie edzie przeszkadzął, gdyż było to jedno z mniej uczeszczanych miejsc.

Reviri

Pogrążonego w smętnych myślach Nutrina dobiegł z przeciwnej strony krateru cichy odgłos płaczu. Na półce skalnej nieco poniżej szczytu siedziała obejmując kolana rękoma Reviri. Jej ramiona trzęsły się od cichego szlochu.

Uthar

W tej chwili Nutrin przystanał i zajał takie miejsce by go nie dostrzegła. Poczekał aż skonczy płakać. Poczym powiedział:
To naprawde tak nie wyglądało jak myślisz.

Reviri

Odpowiedzią było głośnie pociagnięcie nosem, ale szloch sie urwał.
-A jak? Nie obróciła się w jego stronę.

Uthar

Cóż... Jakby to powiedzieć... Sam przygotowywał mnie w czasie drogi do takiej koniecznosci. Czasem wybiera sie między stratą kogos bliskiego, a śmiercianie winnych. Wiem, że jakby demon stracił panowanienie nad nim, a po rzezi by sie tak stało to sam by popełnił samobójstwo. Mowił cicho ledwo słyszalnei jakby jego głos sam go dławił.

Reviri

-Nie mogliście jakoś się pospieszyć w drodze? Dotrzeć do Mithos? Zrobić czegokolwiek?- krzyczała

Uthar

Gnaliśmy tak że zajeździlismy konie, poczym ciągle biegliśmy do Mithos, niestety jego wola nie wytrzymała naporu woli demona. Mówił dalej cicho jakby pozbywał sie emocji.

Reviri

-A wtedy ty po prostu.....- znów zaczęła szlochać.

Uthar

Nie to nie było tak po prostu. Nie widziałaś jego twarzy... Połowa była normalna, druga zaczełą sie marszczyc i wyrusł mo róg.... Jeczał panujac jeszcze nad sobą. Błagał, groził... W każdym wypadku puźniej gdy ja juz byłem zdecydowany demon przejał załkowicie panowanie nad nim... Jego twarz nie była już jego. Mogłem stac i sie przyglądac żezi lub podjac wywanie... W tej chwili nie było wiadomo czy molwi do Ciebie czy do siebie.

Reviri

- I ty zabiłeś swojego przyjaciela- w jej głosie usłyszał wyraźną nutę wyrzutu, jakby robiła mu wymówki.

Uthar

Magowie tego tak nei określali. Raczej uzywali słowa uwolniłeś. I co o tym, że współczuja, ze tak sie to potoczyło. Umarł w moich ramionach natwarzy majac usmiech i sie radujac. Jego duch zostaw uwolniony z szponów demona Gdyby wiedziała, jak ciezko przychodzą mu słowa...

Reviri

Znów się rozszlochała.
-Więc... więc... umarł.... szczęśliwy?

Uthar

Wyzwolony i nie do końca umarł, ale to nie miejsce na wyjaśnianie tego. Tym razem rozejrzał sie po okolicy ze strachem. Licho nie śpi.

Reviri

-Jak to nie do końca umarł?- wychyliła głowę znad krawędzi szczytu i spojrzała na niego, po raz pierwszy w ciągu tej rozmowy